Hennep is een bijzonder belangrijke grondstof voor de mensheid. Het eerste gecultiveerde gewas van de mensheid kent een rijke geschiedenis. Het product was en is op diverse manieren geïmplementeerd in ons leven. De plant brengt echter ook heel wat controverse met zich mee en kan nog altijd niet vrij verhandeld worden over de wereld.
De hennepplant behoort tot de plantensoort cannabis sativa, een van de drie cannabissoorten die er zijn. In tegenstelling tot de recreatief zeer populaire vrouwelijke variant wiet is er bij deze speciale cannabisplant vrijwel geen THC aanwezig, de psychoactieve stof waarvan je stoned of high raakt. De plant is echter zeker niet nutteloos. Door de jaren heen is deze plant op grote schaal gekweekt voor industriële doeleinden. Tegenwoordig is het product ook in de medische wereld niet meer weg te denken, onder andere door de werkende stof CBD.
Een van de eerste gebruikstekenen van hennep vinden we in Siberië, waar het product maar liefst 5000 jaar geleden al in gebruik bleek te zijn. De plant werd daar ingezet als bron van voeding en textiel. Daarnaast was er in het oude Egypte ook meer dan voldoende aandacht voor de speciale cannabissoort. Nadat de plant bekend raakte onder diverse reizigers werd het product ook naar Europa verscheept. De plantsoort steeg snel in populariteit dankzij de krachtige vezel en het gemak waarmee het product verbouwd kon worden.
De hennepplant heeft eveneens een grote rol gespeeld in de hoogtijdagen van de Nederlandse VOC, de eerste multinationale handelsonderneming ter wereld. Elk schip van de VOC in de 17e eeuw beschikte over 50 tot 100 ton hennep. Het product werd gebruikt voor het ontwikkelen van sterke touwen en honderden vierkante meters aan canvas (zeil). Leuk feitje: canvas is afgeleid van het Franse woord chanvre, dat cannabis betekent.
Alsof er nog niet genoeg gebruikgemaakt werd van de bijzondere cannabisplant, was de romp van de VOC-schepen ook gebreeuwd met hennepvezels, want het materiaal is immers waterbestendig. Ook de kledij in de 17e eeuw bestond voor een groot deel uit hennepkleding. Daarnaast schilderden wereldberoemde schilders zoals Rembrandt en Van Gogh hun kunstwerken op henneppapier.
In het begin van de 20e eeuw had Ford-oprichter Henry Ford het ingenieuze plan om een auto te maken die zowel bestaat uit als rijdt op de hennepplant. Niet zo gek ook, want het materiaal van dit product is 10 keer sterker dan staal, roest niet en is veel duurzamer te produceren. Na de eerste Model-T van hennep stak de staalindustrie onder leiding van de machtige Rockefeller familie naar verluidt een stokje voor deze plannen.
Vervolgens kreeg krantenmagnaat Hearst lucht van de plannen van Henry Ford. Het bedrijf startte een massale anti-hennepcampagne en zorgde er met opzet voor dat de softdrug wiet verward werd met de industriële hennepplantages. Er zou zogenaamd op grote schaal 'drugs' verbouwd worden. Hearst had namelijk samen met het chemische industriebedrijf Dupont geïnvesteerd in olievelden en zij zagen in de multifunctionele plant een grote vijand. Het plan van Henry Ford en uitvinder van de dieselmotor Rudolph Diesel is dan ook nooit van de grond gekomen.
De plagerijtjes van Rockefeller waren echter het begin van de ondergang van de vrije hennepteelt in de Verenigde Staten en de rest van de wereld. Door een grootse lobby van de Amerikaanse petrochemische industrie, houthandel en de handel in goedkoop textiel kwam er namelijk een einde aan de (door)ontwikkeling van hennep. Deze lobby deed er alles aan om de plant neer te zetten als demoraliserende drug.
Alle negatieve (en foutieve) berichtgevingen resulteerden in 1937 in een verbod op het verbouwen van hennepplantages in de Verenigde Staten. Aangezien de Verenigde Staten een toonaangevende functie had toentertijd, stak de anitlobby al snel de zee over en gingen ook andere landen al snel overstag. In 1951 plaatste de Narcotic Control Board van de Verenigde Naties het plantje op de zwarte lijst. Zowel de snel groeiende farmaceutische wereld als de maakindustrie hadden hier bijzonder veel voordeel aan.
Ironisch genoeg bleek de speciale plant in de Tweede Wereldoorlog onmisbaar voor de Verenigde Staten. Aangezien de oorlogsindustrie op volle toeren liep, moest er snel op grote schaal materiaal gemaakt worden. Denk hierbij aan parachutes, uniformen, dek- en tentzeilen en nog veel meer. Voor al deze producten werd teruggevallen op grote hennepplantages. De Amerikaanse overheid steunde met een speciale propagandafilm 'Hemp for Victory' actief dat boeren overstag gingen om hennepplantages te verbouwen. Na het einde van de Tweede Wereldoorlog was het echter weer snel gedaan met de liefde voor de cannabisplant.
Na jaren van stilstand werden er in de jaren '90 op verschillende plekken in Europa weer hennepplantages verbouwd. Zo hadden groepen boeren in Italië en Slovenië besloten om samen hennep te verbouwen, is er in het Verenigd Koninkrijk een woonwijk met hennephuizen opgezet en kan er zowel in de VS als Canada niet meer weggekeken worden van de positieve effecten die de hennepmarkt heeft, met name de medicinale producten. Zelfs grote namen in de auto-industrie als Mercedes en BMW gebruiken het product in het interieur van hun auto's.
Ook in Nederland is het hennepbeleid minder streng dan voorheen, maar er heerst nog altijd onduidelijkheid over de bijzonder functionele plant. Helaas is de anti-henneplobby zo sterk dat de totaal ongevaarlijke plant zelfs vandaag de dag nog wordt verward met wiet. Aangezien veel materialen die de hennepindustrie ooit een halt toe hebben geroepen op beginnen te raken, is het niet vreemd om te speculeren over een mogelijk tweede leven van de hennepindustrie in een wereld die snakt naar duurzame oplossingen.